La vie est belle a Paris

La vie est belle a Paris

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Τhings to do before I die!

Καλημέρα! Πέρασα ένα πολύ ωραίο σαββατοκύριακο, παρέα με καλούς φίλους. Παρεπιπτόντως, το Σάββατο είδα και την ταινία των αδερφών Κοεν. Δεν ήταν αριστούργημα αλλά ιδώθηκε ΜΙΑ ΧΑΡΑ! Φ΄τάνουμε στο σήμερα λοιπόν. Οπως κάθε πρωί, πριν πάω στους νηπιο-εργοδότες μου, διαβάζω στον ηλεκτρονικό τύπο την εξής ειδηση-πληροφορία."Οι ηλιακές εκλάμψεις αυξάνονται σε συχνότητα το τελευταίο διάστημα, καθώς ο Ήλιος πλησιάζει στο αποκορύφωμα της δραστηριότητάς του, η οποία ακολουθεί έναν κύκλο με περίοδο 11 ετών. Το λεγόμενο ηλιακό μέγιστο αναμένεται γύρω στο 2013." (http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231081134). Και μετά; Δε λένε για μετά. Μετά τι; Θα σβήσει ο ήλιος, επομένως και η ζωή στον πλανήτη μας;; Ωχ μαμά μου, και δεν έχω προλάβει να κάνω όλα αυτά που ονειρευόμουν να έχω κάνει πριν πεθάνω. Μου γεννήθηκε λοιπόν η όρεξη να καταγράψω όλα αυτά που πρέπει να κάνω πριν δω τα ραπάνια ανάποδα.

  • Να πάω Νέα Υόρκη και να πάω σ ενα μπαρ με live για κρασί και να είναι εκεί τυχαία ο Γούντυ Αλλεν με τη μπάντα του και αυθόρμητα να τζαμάρουν!
  • Να αποκαταστήσω τη σχέση μου με όλους εκείνους (ελάχιστοι είναι, μην πω ένας!) πόυ για χψ λόγους (τους οποίους ακόμα δεν έχω καταλάβει) ψυχρανθήκαμε, να ξαναπάμε για ένα κοκτέηλ (θα προτιμήσουμε το Baba Au rum) και να γελάμε με τις σουρρεαλιστικές συζητήσεις μας
  • Παιδί θα θελα απεριόριστα να κάνω αλλά αν ήξερα ότι θα καταστραφεί ο κόσμος, δε θα του κανα ποτέ τόσο μεγάλο κακό ώστε να το φέρω στον κόσμο και μετά απο λίγο να πρέπει να την κάνει με ελαφρά πηδήματα.
  • Ενα Παρίσι πριν πεθάνω πρέπει να το ξαναεπισκεφτώ οπωσδήποτε. Να μεθύσω στα σκαλιά της Sacre Couer με το καλύτερο γαλλικό κρασί, να αποχαιρετήσω τα παιδιά του Βαν Γκογκ και των άλλων μεγάλων ιμπρεσιονιστών στο Μουσειο Ορσέ(http://www.musee-orsay.fr/en/home.html) και να θρηνήσω που θα γίνουν σκόνη στο σύμπαν τέτοια αριστουργήματα.
  • Να μοιράζομαι το μισθό μου με το φίλο μου τον Πακιστανό που μου πουλάει στα φανάρια του Τάθου τις πιο φρέσκες τουλίπες και γενικότερα με όλους εκείνους που η ζωή, εμείς τους φερθήκαμε τόσο άδικα που πρέπει οπωσδήποτε να επανορθώσουμε.
  • Να πάω να δώσω από ενα σκαμπίλι και μία μπουνιά στα αχαμνά σε όλα εκείνα τα λαμόγια που κατέστρεψαν τις ζωές των συμπολιτών μας και τη δική μας με την ανικανότητα να διαχειριστούν τα κοινά και με τη λαιμαργία τους να καταβροχθίσουν την εμπιστοσύνη μας και τα χρήματα μας.
  • Να πάω στο Καραισκάκη χωρίς να φοβάμαι πως θα γκαντεμιάσω την ομάδα μας, να απολαύσω με την καρδιά μου τους πρωταθλητές Ελλάδας
  • Να συμπεριφέρομαι όσο πιο άψογα γίνεται στο σύντροφο μου, είναι ο πιο καλός άντρας του κόσμου και οι τελευταίες του μέρες στη γη πρέπει να είναι άψογες
  • Επίσης κανά μήνα πριν σβήσει ο ήλιος θα τρωω τον αγλέορα, ακατάπαυστα παγωτά cookies με μερέντα, πίτσες με μοτσαρέλλα κλπ κλπ
  • Θα πω στον Τάσο πως είναι το πιο καλό παιδί που γνώρισα ποτέ μου (τώρα δε του το λεω για να μην το πάρει πάνω του και με ταράξει στις σκανταλιές ο δίχρονος) και πως τον ευχαριστώ που με άφηνε να τον ρουφάω στα φιλιά κάθε φορά που είχα ανάγκη να πάρω και να δώσω λίγη στοργή.
  • Θα ήμουν ακόμα περισσότερο αυθόρμητη! Οποιον δεν πηγαίνω απευθείας βρίσιμο κατάμουτρα, ενώ όσους αγαπώ όλο αγκαλιές, αγάπη και φροντίδα
Μην περιμένουμε το τέλος του κόσμου για να γίνουμε καλύτεροι, για να βοηθάμε τον διπλανό μας που πεινά ενώ εμάς το ψυγείο δε χωράει να κλείσει από τις αηδίες που αγοράζουμε. Για να πραγματοποιούμε ένα ένα τα όνειρα μας. Για να μην εχουμε απωθημένα και κόμπλεξ. Σας φιλώ, πάω να μελετήσω ισπανικά και να ετοιμαστώ να πάω στα μωρά μου.




Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Να καταρρεύσω;

Τι δε μου πάει όπως το θέλω οεο;;

Δεν έχω δουλειά που να έχει λίγο παραπάνω αμοιβή. Στα 28 μου σκεφτόμουν οτι θα μπορούσα τουλάχιστον να πληρώσω το servvice του αυτοκινήτου.
Ορίζοντας αισιοδοξίας υπήρχε σε μενα μέχρι πρότινος. Να αρχίζω να απελπίζομαι; Να ξεκινήσω να κάνω πλάνα για μετανάστευση; Πού να παώ; Σκωτία μεριά ίσως, στην αγαπημένη μου Τσελέγκα (Ελένη συγνώμη που σε γράφω έτσι δημοσίως, έχω τα emo μου και συγχωρούμαι!).
Αφήνομαι λίιιγο στις λιχουδιές και ο μεταβολισμός μου δε μου κάνει καθόλου το χατίρι. Μία εβδομάδα παραπάνω να φάω σα γουρουνάκι, να η τιμωρία του κιλού.
Επίσης το ΔΝΤ και η miss τροικα ξεσαλώνουν και οι ΜΜΕτζηδες ξυνονται. Αποπροσανατολισμός της κοινής γνωμης λεγεται κυριε γελοιε δημοσιογραφε, ναι, εσας λεω που πρωτοστατουσατε σε επεισόδια της αγαπημένης σας ομαδας πετώντας μπουκάλια και τώρα μας κάνετε και τον ηθικολόγο!

Και σε όλα αυτά που με ταλαιπωρούν, να σου και η άμυνα της ψυχολογίας, αυτό το άγιο φυσικό ηρεμιστικό. Τι με κάνει να ΜΗΝ καταρρεύσω;

Η υγεία μου είναι καλή.
Υπάρχουν καλλιτέχνες ακόμα σε ετούτον εδώ τον Μεσαίωνα που λέγεται Ελλάδα. Ατομα σαν το Θάνο Κιούση (salata band, http://www.youtube.com/watch?v=BrIM4zvyXBM), το Γιώργο Χρυσοστόμου, τη Μαίρη Τσώνη που υπερχειλίζουν από ταλέντο καθαρίζουν ανιδιοτελώς τη σκοτεινιά αυτού του τόπου. Υπάγω και το σινεμά εδώ, τη χαρά που παίρνω όταν βλέπω αριστουργήματα στο ΑΤΤΙΚΟΝ (ο αγαπημένος μου κιν/φος), το αποτυχημένο κρασί που σερβίρουν και με συστηματική επιμονή συνεχίζω να πίνω όταν βλέπω ταινία, το υπερβουτυρωμένο ποπ κορν του και η σουπερ ευκαιρία που χω στο διάλειμμα να κλαψω από χαρά για αυτό που βλέπω και που δεν έχει ακόμα τελειώσει. Ολα αυτά είναι ανεκίμητης αξίας.
Ερωτας. Μου κάνει πιο χαρούμενα τα πρωινά μου, προσθέτει μουσική στη ζωή μου, με νευριάζει, με βγάζει εκτός εαυτού, με διασκεδάζει, με γεμίζει, μου κρατά πάντα ερεθισμένο το συναισθηματικό μου κόσμο. Δίνω τεράστια σημασία εδώ.
Φαγητό. Τα τελευταία χρόνια έχω γίνει μεγάλος λάτρης του φαγητού. Ανέκαθεν μαγείρευα, νομίζω πως γίνομαι καλύτερη, θέλω να ευχαριστώ τους άλλους και εμένα. Θέλω να ταξιδεύω για να τρώω, να δοκιμάζω κρασιά, γλυκά, μυρωδιές.
Φιλία. Χωρίς αυτά τα κορίτσια που ομορφαίνουν τη ζωή μου με την ομορφιά τους, τα γέλια τους, τα κοριτσιστικά τους σίγουρα θα κατέρρεα πιο εύκολα. Οι βόλτες μας στα μπαζααρ, το κρασί μας ενω έξω χιονίζει, το μάθημα που τους κάνω για την πολιτική και την επικαιρότητα, τα ατελείωτα όνειρα μας, οι φιλοφρονήσεις που ανταλλάσσουμε, οι σουρεαλ συζητήσεις μας, τα τρανταχτά μας γέλια, κορίτσια μου σας αγαπώ.
Το Παρίσι. Παρίσι μονάχα που υπάρχεις εγώ είμαι ευτυχισμένη. Τα λατρεμένα μου second hand δισκάδικα στη λεωφορο saint Michel, η πίτσα ντομάτα- παρμεζάνα στον αγαπημένο μου παπαρουνοφούρνο, η πιο ωραια πιτσα στο Πομοντορο, στην αγαπημενη μου γειτονια την Μονμαρτη, το πιο ωραιο κοκκινο ημιξηρο κρασι που εχω εντοπισει στο αγαπημένο μου bar un zebre a Montmartre.



Αποφάσισα απόψε να μην καταρρεύσω. Το αφήνω για άλλη φορα. Μια ισπανικη ομελετα θα σώσει την κατασταση.  Και λίγη απο κείνη τη φτηνή σανγκρία που αποδείχτηκε όμως πεντανόστιμη! A bien tot!

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

ΕΠΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Λάμβάνοντας βραβείο από την καλή μου φίλη http://ahappyloonyphant.blogspot.com/ Αλεξία, βρήκα ξανά ευκαιρία  να περιαυτολογήσω! Επτά πράγματα μου ζήτησε να πω για μενα (αν και νομίζω πως τα περισσότερα ήδη τα ξέρετε) και ιδού.

1) Οταν ήμουν μικρή νόμιζα πως ο μπαμπάς μου είναι ο Θεός. Οντας γιατρός κάθε φορά που τον επισκεπτόμουν στο νοσκομείο για βόλτα (ναι ήταν από τις αγαπημένες μου βόλτες) έβρισκα άτομα που λέγανε "ο μπαμπάς σου με έσωσε" και φούσκωνα από υπερηφάνεια που ήμουν γόνος θείου αίματος.
2) Από ηλικία 6 ετών παρακολουθώ ασταμάτητα σειρές μυστηρίου ενώ από εκείνη την ηλικία ξεκίνησα τα θρίλερ.Πρωτη σειρά που παρακολουθούσα βρέξει χιονίσει ήταν το Μυστήριο της Παρασκευής ενώ το πρώτο μου θρίλερ ήταν ο Δρόμος με τις λεύκες. Πόσο αγάπησα εκείνον τον ατίθασο άντρα, τον Φρέντυ Κρούγκερ!
3) Αγαπώ βαθειά τον άντρα μου, είναι ο μόνος άντρας που μπορώ να με φανταστώ μαζί του ως τα βαθειά γεράματα. Επίσης είμαι μαμάκιας μεγάλος, περιττό να σας πω πως η μαμά μου είναι η καλύτερη όλων των μαμάδων.
4) Μου αρέσει η μουσική, οι πανκ ροκ συναυλίες αλλά η αγοραφοβία μου δε μου επιτρέπει να τις απολαμβάνω, ιδιαίτερα αν λαμβάνουν χώρα σε κλειστό χώρο (βλ. Γκαγκάριν ή στάδιο Ταε κβο ντο, μπλιαξ)
5) Οταν ήμουν μικρή, ήμουν ερωτευμένη με όλους τους φίλους της θείας μου της Μάρως. Μου είπαν πως στα έξι μου είχα ερωτευτει εναν φίλο της που έκανε και guest εμφάνιση στο αριστούργημα της τέχνης Ρετιρέ!!
6) Μου αρέσει το βινσάντο, τα Εξάρχεια, το Salero και το Υποβρύχιο.
7) Θα θελα να κάνω κάποτε ένα παιδί και να υιοθετήσω και μία σοκολάτα (ένα μιγάκι). Πόσο όμορφη θα ήταν η οικογένεια μας έτσι! Ακους εσύ που το 3) σε αφορά;;

Καλό μας βράδυ, πάω να ξεκουραστώ γιατί ο Τάχιος, ο Αντρέας και η Ευγενία ρούφηξαν όλο μου το είναι... Αποδίδω κι εγώ με τη σειρά μου το βραβείο αυτό στην λατρεμένη Katrin(http://www.megalopouthena.blogspot.com/), στο Μαράκι που βουτά απο ψηλά και στη συμπατριώτισσα μου κατά το ήμισυ, Σταλαματιά (http://stalamatia.blogspot.com/)