La vie est belle a Paris

La vie est belle a Paris

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ!

Μία φθινοπωρινή ρομαντική διάθεση με έπιασε τούτες τις ημέρες και θέλω να παραθέσω βιντεάκια από τις αγαπημένες μου μπαλάντες. Κάθε μια απο αυτές σηματοδοτεί και σημαντικές στιγμές στη ζωή μου με αποκορύφωμα το "Ι want you" του Elvis Costello. Το έχω συνδυάσει με την λατρεία μου, τη Θεσσαλονίκη για λόγους που δε μπορώ να παραθέσω και αυτό είναι και το όμορφο. Οι αισθήσεις να συνδέονται με αναμνήσεις. Να' μαστε λοιπόν! ENJOY

ΕLVIS COSTELLO


Το τραγούδι που ακολουθεί είναι ενός πολύ αγαπημένου μου φίλου, του Ποίμη. Μακάρι μόνο τέτοιες φωνές να μας απασχολούσαν στην Ελλάδα.


Τελος, τι να πω εγώ η ταπεινή για τον υπέροχο Eric Clapton. Μια απο τις ωραιότερες στιγμές μου όσο σπούδαζα στο σκοτεινό Lancaster στην Αγγλία ήταν μετά το τέλος μίας τεράστια ημέρας να βάζω το αγαπημένο μου κρασί και να ακούω ξανά και ξανά το τραγούδι αυτό αφήνοντας τη γοητεία του Μορφέα σταδιακά να με πλανεύει.

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Ζήτω το Δημόσιο!


Αν μου έλεγες πριν απο 6 χρόνια ότι θα πάλευα με νύχια και με δόντια αυτόν τον καιρό να μπω στο Δημόσιο θα σε έβγαζα σίγουρα παράλογο και θα σε απέφευγα για φίλο μου. Θεωρούσα με το μικρό μου άγουρο μυαλό πως το Δημόσιο είναι για κατίνες που ασχολούνται με τα λαχανί νύχια τους και για βαρετούς κυρίους που βρωμάνε και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον στη ζωή τους παρά μόνο τη βολεψιά τους. Υστερα από απόκτηση μεταπτυχιακού διπλώματος και αποτυχημένες συνεντεύξεις στον ιδιωτικό τομέα τα δεδομένα άλλαξαν.
Εχω βάλει βουρ για να δώσω εξετάσεις στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Θεωρούνται αδιάβλητες(;) και πολύ πολύ δύσκολες, κάτι βέβαια που δε με επηρεάζει καθόλου. Πιο δύσκολο είναι για μενα να δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα για τον κάθε κύριο Παπάροβιτς και να τρέμω μήπως χάσω τη δουλειά μου αν δεν είμαι ρομποτ, παρά να στρώσω τον ποπό μου τον παχύ και να διαβάσω Συνταγματικό και Διοικητικό Δίκαιο.
Στην Αγγλία έκανα μεταπτυχιακό πάνω στη Διοίκηση Ανθρωπίνου Δυναμικού. Τι είναι αυτό που μου έμεινε κυρίως από τα μαθήματα; Οτι τα πράγματα άπό τα τέλη του 20ου αιώνα στρέφονται προς την εκτεταμένη εκμετάλλευση των ανθρώπινων πόρων. Οι εργαζόμενοι γίνονται το πιο πολύτιμο κεφάλαιο μίας επιχείρησης. To well-being τους, η πορεία τους για το self actualization αναλαμβάνεται από τους εργοδότες που ξαφνικά γίνονται μεσσίες μιας ζωής χαρισάμενης (βλέπε εδώ). Αλλά εσύ αγαπητέ εργαζόμενε μην πέφτεις στην παγίδα. Δεν το κάνουν για το δικό σου καλό, ειλικρινά χέστηκαν. Θέλουν να ξεζουμίσουν το Είναι σου και να τους αφιερώνεις όλο τον χρόνο σου αγνοώντας ελεύθερο χρόνο και παιδιά.
Είσαι υπάλληλος της Google; Θεωρείται το πιο ιδανικό εργασιακό περιβάλλον του κόσμου. Κι αυτό όχι τυχαία. Οι εγκαταστάεις της εταιρίας ανά τον κόσμο είναι ένας μεγάλος παιχνιδότοπος όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να σταματήσουν ανά πάσα στιγμή την εργασία τους και να παίξουν πινγκ πονγκ, να κάνουν γιόγκα ή να παρευρεθούν σε σεμινάρια ζαχαροπλαστικής εντός της εταιρίας. Και όλα αυτά φορώντας... πυτζάμες και τρώγοντας δωρεάν φαγητά από σεφ εντός πάντα της εταιρίας! Ποιό το τίμημα; Οτι θα φύγουν από την εταιρία μαύρα μεσάνυχτα γιατί περνούν τόσο τόσο όμορφα που καμία ουτοπία εκεί έξω δεν είναι σαν αυτή της google. Για μία γεύση παραπάνω δες το παρακάτω βιντεάκι
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Πως δε δελεάζομαι πλέον με τον ιδιωτικό τομέα. Θέλω το Δημόσιο μου ώστε να μπορώ να κάνω αυτά που ΕΓΩ θέλω όταν τα θέλω κι όχι στα πλαίσια εγκαταστάσεων για να μου ελέγχουν όλο μου το Είναι (βλέπε ταινία Truman Show). Το Δημόσιο σε αφήνει να είσαι και μάνα αν γουστάρεις, να κάνεις και κανά ταξιδάκι, να μάθεις καμία γλώσσα και γιατί όχι να προσφέρεις εθελοντισμό εκεί που θέλεις να προσφέρεις κοινωνικά. Δε σου πηδά τη ζωή, σε αφήνει να αναπνεύσεις. Κι εσύ όμως μην το παρακάνεις και διαιωνίζεις τη συμπεριφορά του υπαλληλίσκου του δημοσίου που έχουμε συνηθίσει. Αυτές τις ώρες που θα είσαι εκεί, να εργαστείς έντιμα και αξιοκρατικά, να αξιοποιήσεις ό,τι έμαθες στα πανεπιστήμια ή οπουδήποτε σου ανοίχτηκαν οι ορίζοντες.Ετσι να μπει νέος αέρας από άτομα νέα που θα ξεριζωθούν από λαμογιές αμφότερων προυπαρχόντων στο χώρο!

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ;;; Μακάρι!


1η Σεπτεμβρίου και ξεκίνησαν οι ευχές για καλό χειμώνα!! Ποτέ δε με νευρίαζε αυτή η ευχή. Αντιθέτως με γεμίζει νέες προσδοκίες και όνειρα για το ξεκίνημα μίας νέας δυναμικής, για μία 26χρόνη, χρονιάς.
Στο 2009 όμως που είμαστε ο χειμώνας θα αργήσει να έρθει και αν θε να ρθει έχει καλώς. Πολύ φοβάμαι όμως πως με τον κυκεώνα των κλιματικών αλλαγών που γνωρίζει ο πλανητάκος μας η ευχή αυτή που τώρα μόνο ευπρόσδεκτη δεν είναι, θα συνοδεύεται εφεξής από την απάντηση «μακάρι!». Η ΕΕ προσπαθεί με κάποιους τρόπους να βάλει μάσκα οικολογικού προφίλ για πολλούς και ίσως πολλές φορές μη πραγματικούς πράσινους λόγους. Να πω και την αλήθεια δε με ενδιαφέρει καθόλου αν πίσω από τις πράσινες πολιτικές βρίσκονται σκοπιμότητες που εν τέλει δε με επηρεάζουν καθόλου. Ας γίνει κάτι με αυτό το έρμο το μέρος που λέγεται Γη και έχει την ατυχία να κατοικείται και από ανθρώπους… Ένα από τα νέα οικολογικά μέτρα που λήφθηκαν και από την χώρα μας και τίθενται σε εφαρμογή από σήμερα είναι η κατάργηση των συμβατικών λαμπτήρων (βλ. http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=77646) . Είναι κι αυτό ένα μέτρο εξοικονόμησης ενέργειας που το αισθητικό αποτέλεσμα ομολογώ πως δε μου αρέσει καθόλου. Ο φωτισμός που προέρχεται από τις οικονομικές- οικολογικές λάμπες μου θυμίζει σανατόρια που βλέπω σε ταινίες στυλ David Lynch Είναι όμως λένε πολύ καλό για την οικολογική βελτίωση οπότε το ασπάζομαι και το αγαπω! Επίσης, λένε πως η Αθήνα σε καμιά 30αριά χρονάκια θα μυρίζει Λευκωσία! Και η Λευκωσία Αλεξάνδρεια (http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=77034). Οι γυναίκες να ξεχάσουν το ίσιο μαλλί, τη ματ επιδερμίδα και οι άντρες τις μυρωδάτες μασχάλες.
Γι αυτό λοιπόν η ευχή «Καλό χειμώνα να’ χουμε» σας παρακαλώ να μην υποτιμάται αλλά να είμαστε ευγνώμονες που για μερικά ακόμα χρόνια θα γευόμαστε την εποχή του κρύου. Βέβαια το ευτυχές είναι πως σε τόσα χρόνια από σήμερα δεν ξέρω αν θα έχει κατοίκους η χώρα ετούτη και αυτό όχι λόγω κλιματικών αλλαγών αλλά λόγω μίας δύναμης σαφώς ανώτερης, της πολιτικής. Πολλοί φίλοι είμαστε με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο προς αναζήτηση χώρας πραγματικά ευρωπαικής όπου η ανασφάλεια, η μιζέρια και το βίσμα δε θα έχουν πλέον θέσης στις ζωές μας. Το μεταπτυχιακό εκεί είναι πιο σημαντικό από τη συγγένεια DNA με έναν από τους 300 άσχημους και κομπλεξικούς βουλευτές , το να είσαι απλά πολίτης είναι οπωσδήποτε υπεράνω οποιασδήποτε κοινωνικής και οικονομικής πελατειακής σχέσης. Καλο φθινόπωρο μωρά!!