La vie est belle a Paris

La vie est belle a Paris

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Παιχνίδι!!


Γεια σας και χαρά σας! Κλήθηκα να παίξω ένα παιχνίδι από τη φωτεινή μου φίλη (http://newvoutiaapopshla.blogspot.com/2012/03/blog-post_19.html). Αν και γενικά γράφω μόνο όταν έχω όρεξη να εκδηλώσω κάτι, θα αποκριθώ με χαρά στο κάλεσμα της γιατί είναι φίλη μου, κάνει ωραία γλυκά και λέει ωραία λόγια. Ας απαντήσω λοιπόν, να τις λύσω και την απορία χαχα!



* Ποιο είναι το χρώμα των ματιών που σε συγκινεί περισσότερο;
Με συγκινεί το κατάμαυρο χρώμα, οταν αυτό το έχουν μωρά. Φαίνονται υπέροχα και υπέργλυκα!




* Αν χανόσουν φοβισμένη σ΄ένα δάσος, τι θα σκεφτόσουν (ή τι θα έκανες);
Η πρώτη σκέψη που θα κανα θα ήταν "επιτέλους, ελεύθερη!". Η δεύτερη "ωχ, θέλω τον Κωστή μου". Και η τρίτη, θα έψαχνα για μανιτάρια μέχρι να πεθάνω.


* Αν είχες τη δύναμη να επηρεάσεις τον ήλιο...θα τα έφερνες έτσι ώστε μόνο να ανατέλλει ή μόνο να δύει;
Τίποτα από τα δύο ντε. Αρρωστο να ήταν μόνο μέρα, το ίδιο και να ήταν μόνο νύχτα.

* Ένα παλιό τραγούδι (των Γιώργου Μουζάκη και Γιώργου Γιαννακόπουλου) ρωτούσε "πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα"..εσύ πού νομίζεις ότι πηγαίνει και πού θα φτάσει (η βαλίτσα);
Παρίσι ή Νέα Υόρκη!

* Ποιο μέσο μεταφοράς αγαπάς γιατί σου επιτρέπει να κάνεις όνειρα καθώς ταξιδεύεις;
Φυσικά και το αεροπλάνο. Και να συμπληρώσω πως η αγαπημένη μου βόλτα είναι το αεροδρόμιο γιατί θέλω να νιώθω πως μπορώ να φύγω ανά πάσα στιγμή. Σε όποιο προορισμό θέλω. Και να το ξέρει μόνο ένας!

* Ποια είναι η ελπίδα που σε συντροφεύει;
It just takes an air ticket!

* Μπορείς να ταιριάσεις μ΄ένα τραγούδι την κάθε μία εποχή του χρόνου;
Καλοκαίρι: Rhcp- Βlood sugar sex magik
Φθινόπωρο: Babylon circus- La cigarette
Χειμώνας: Katatonia- Soil's song
Ανοιξη: Edith Piaf- Sous le ciel de Paris

* Θέλεις να μου περιγράψεις το ωραιότερο μπαλόνι;
Ενα που να μοιάζει σα λαχταριστό παγωτό!

* Ποιος είναι ο καλύτερος συνδυασμός γεύσης παγωτού και πίνακα ζωγραφικής;
Αν και δεν καταλαβαίνω με τίποτα την ερώτηση θα πω ποιο παγωτό και ποιος πίνακας ζωγραφικής μ αρέσει περισσότερο. Cookies (Nirvana) με μερέντα και Νύχτα στην Αρλ του αγαπημένου Β. Βαν Γκογκ!

* Τι σημαίνει για σένα.."βουτιά από ψηλά";
Υψοφοβία και εφιάλτης στην κυριολεξία, το πολύχρωμο μπλογκ της νεραιδένιας φίλης μου στην μεταφορά!


Σ ευχαριστώ χρωματιστό κορίτσι! Βουρ για σπίτι, ίσως πρώτη μέρα γυμναστήριο και αγαπούλες με τον Βηχουλα στο χρωματιστό μας σπίτι. Α bien tot mes amis!


Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Βραδινές, δεύτερες σκέψεις

*Τι κάνεις όταν είσαι περήφανη για την απλότητα του χαρακτήρα σου αλλά τα 2 ΧΧ γονίδια που σε κάνουν γένος θηλυκό σου βουίζουν στο αυτί πως λίιιιιιγος ρομαντισμός σε ηρεμεί σαν λεβάντα στη φουρτούνα μίας συμβίωσης με έναν άνθρωπο; Και αν δεν τον έχεις καθόλου, γιατί να νιώθεις ενοχές; Αριστερή και ρομαντική γίνεται;;; Γδύνομαι προκλητικά και ευθαρσώς από κάθε ενοχή και λέω πως γίνεται!
Μου είναι δύσκολο να μαντεύω αν είναι ευτυχής μαζί μου. Μου είναι δύσκολο να κατανοήσω ή να σκαρφιστώ αν το πάθος και ο ενθουσιασμός ο δικός μου έχει καθρέφτη. Με πληγώνει το να βλέπω πως μόνο εγώ βλέπω χρώματα. Ισως κάνω σα μωρό, αλλά έφτασα σχεδόν τα 30 και δύσκολο να αλλάξεις τον πυρήνα της προσωπικότητας μου. Λάμπει μέσα μου ο υπέρτατος ενθουσιασμός για πράγματα που αγαπώ και φουντώνει η μεγάλη απέχθεια προς συνήθειες, ήθη, πιστέυω που με απωθούν.
Πώς να πνίξεις τη χαρά ενός μικρού παιδιού; Δε μου αρέσει να μου πνίγουν τη χαρά μου. Γιατί δεν πνίγεται ουσιαστικά. Πιέζεται και στα πλάγια φουσκώνει. Και μετά σκάει. Και το σκάσιμο κάνει ενα μπαμ σαν εξάτμιση και προκαλεί αμηχανία.
Θέλω ένα πάτωμα σταθερό. Αλλά το πάτωμα αυτό δεν αρκεί. Θέλω και χρώματα στους τοίχους. Και ζωγραφιές, και μυρωδιές απο φρέσκα βουτυρένια κουλούρια στην κουζίνα και τουλίπες στο βάζο.Δε μου φτάνει το πάτωμα. Και αν αυτό είναι κρύο δε μου αρέσει και πολύ. Γιατί είμαι τόσο ενθουσιώδης που ο,τιδήποτε σκοτώνει τις μουσικές από τα αυτιά μου, τις νεραιδούλες από τα μάτια μου, τις μυρουδιές από την αρβανίτικη μυτούλα μου, μου παγώνει την καρδιά.
Κάποτε μου έλεγαν να μην είμαι τόσο συναισθηματική, να επικρατεί η λογική. Ε, λοιπόν αποφάσισα πως η λογική με αφήνει τόσο αδιάφορη, όσο μία είδηση περί εγκαινίων ενος χαμπουργκεράδικου στην Πέτρου Ράλλη. Είμαι 30 χρονών και είμαι περήφανη για τον διάχυτο συναισθηματισμό μου. Αυτός είναι που με χαρακτηρίζει, κυρίως καλο κάνει και αυτός είναι πηγή που αγαπώ τόσο πολύ τους συνανθρώπους μου, που είμαι αριστερή, που αγαπώ τα μωρά, που έχω μάθει να μην κατακρίνω σχεδόν ποτέ τις ψυχολογικές αδυναμίες των άλλων.
Κληρονόμησα εναν εκρηκτικό χαρακτήρα. Εναν χαρακτήρα που στις περισσότερες εκφάνσεις της ζωής μου με εμπνέει. Η μετριότητα και η συναισθηματική μετριοφροσύνη δε με αφορύν καν. Αγαπώ να με αγαπούν αλλά περισσότερο λατρεύω να κάνω ευτυχείς αυτούς που αγαπώ. Στα τριάντα μου αποφάσισα πως είμαι πολύ μικρή ακόμα για να κάνω εκπτώσεις και να συγκρατούμαι. Στα εξήντα θα το ξανασυζητήσω.
 Καλη σας νύχτα αγαπημένοι μου. Αλληλεγγύη, συντροφικότητα και επανάσταση ενάντια στα άσχημα.

*photo:www.fluidr.com/photos/linlaw39