La vie est belle a Paris

La vie est belle a Paris

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Δυο δολοφονίες, δύο μέρες, ένας εχθρός.

Νιώθω βαθειά θλίψη. Συντριβή. Για έναν μπαμπάκα που το μωρό του θα κάνει μαύρα γενέθλια για το υπόλοιπο της ζωής του. Για μία μητέρα που θα μισεί τον εαυτό της, ίσως και  να τον κατηγορεί που έσπασαν τα νερά της στις 5 το πρωί και όχι πιο μετά. Είναι αναμφισβήτητα φρικτό. Αναρωτιέμαι όμως. Είναι η πρώτη φορά που κάποιον τον ληστεύουν μαχαιρώνοντας τον; Πιθανότατα όχι, στην Αθήνα ζούμε, όχι στην Αρλ της Νότιας Γαλλίας. Οι διαστάσεις που πήρε το θέμα καλώς πάρθηκαν. Πολύ καλώς. Απλά αναρωτιέμαι. Γιατί ξαφνικά τέτοια διάσταση;! Μηπως οι διαχειρίζοντες την πόλη και τη χώρα είναι απλά ανίκανοι να συλλογιστούν και να σχεδιάσουν μία αποτελεσματική μεταναστευτική πολιτική; Ισως επενδύουν σ αυτήν τη δίκαι οργή του κόσμου. Δίκαιη οργή γιατί εξαθλιωνόμαστε. Ομως ειλικρινά αναρωτιέμαι. Ποιος μαχαίρωσε πρώτος τον Τρίτο υπό ανάπτυξη Κόσμο; Ο δήθεν, δανεισμένος  και βουτηγμένος μέχρι το κόκκαλο στα χρέη ανεπυγμένος. Ο εξαθλιωμένος, παραγκωνισμένος με ζώωδη ένστικτα επιβίωσης κακοποιός ίσως έχει μία ελάχιστη δικαιολογία που μόνο οι ψύχραιμοι μπορούν να την αποδώσουν. Αυτός που ίχνος ηθικής δεν έμαθε να έχει, θα σκοτώσει για να φάει. Τόσο απλά.
Διαδήλωση της 11ης Μαιου και ένας νέος άνθρωπος βρίσκεται σε προθανάτια κατάσταση στο νοσοκομείο. Φρικτό. Τρομακτικό. Τρομακτικό γιατί η δολοφονία του δεν προέρχεται από κτήνη που κανείς δε μπήκε στον κόπο να τους παρέχει παιδεία, ηθική, κουλτούρα. Πρόκειται για εσένα και για εμένα, για αστυνομικούς που ο θεος να φυλάει, σπούδασαν, μπήκαν σε ακαδημία, έλαβαν την "πλούσια" ελληνική παιδεία. Και τα δύο αυτά συμβάντα ΔΕΝ είναι αλληλοσυγκρουόμενα. Ετσι θέλουν να τα περάσουν. Οσοι θρηνούν για το χαμό του ευτυχισμένου πατέρα είναι χρυσαυγίτες. Οσοι πονούν για το χαμό του Γιάννη στη χθεσινή πορεία, είναι αριστεροί. Μέχρι και εδώ ο εμφύλιος; Ανατριχιάζω. Αυτές οι δύο περιπτώσεις και αν θα έπρεπε να μας συσπειρώσουν!! Αποκυήματα οικονομικής κρίσης και οι δυο, εκμετάλλευσης των κολοσσιαίων χρηματιστηριακών δολοφόνων, του παρακράτους αφού το κράτος είναι ανήμπορο να κάνει τα αυτονόητα, να παρέχει αξιοπρεπή ζωή στους πολίτες του. Σήμερα οι συγκεντρώσεις θα έπρεπε να είναι κοινές. Ενωμένες. Για απαίτηση στην αξιοπρέπεια όλων. Ο Μαχντί μαχαίρωσε έναν συμπατριώτη μας. Ο Μήτσος ο αστυνομικός σκότωσε έναν άλλο συμπατριώτη μου. Οι χρυσαυγίτες μαχαίρωσαν έναν άλλο συνάνθρωπο μας. Κοινές δράσεις, κοινές συνιστώσες. Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω τι διαφοροποιεί τα συμβάντα. Σε όλα έχουμε άδικους φόνους που προέρχονται απο απαίδευτα τομάρια. Μόνο που εκείνοι οι αλλοδαποί που σκότωσαν τον άνθρωπο στην Ηπείρου, δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να μυρίσουν ένα βιβλίο, να μάθουν γράμματα, να έχουν πρόσβαση στη δημόσια δωρεάν παιδεία. Ο Μήτσος ο αστυνομικός όμως τα έκανε όλα αυτά, εδώ μεγάλωσε. Ανατατριχιαστικό.
Ας μας φωτίσει η Μητέρα Λογική να σκεφτούμε τους λόγους για τους οποίους γίνονται όλα αυτά. Ας μην αφήσουμε να πρυτανεύσει η βλακεία απο τους αναλφάβητους αποπροσανατολιστές. Εμείς οι νέοι που όλο παραπονιόμαστε ότι δεν έχουν απήχηση τα πτυχία μας τα πανεπιστημιακά, να η ευκαιρία να δείξουμε την καλλιέργεια μας. Εδώ φαίνεται φίλοι μου η δουλειά που κάνατε στα πανεπιστήμια. Από τη στάση σας σε όλα αυτά. Καλά μυαλά!



Η ονοματοδοσία είναι τυχαία.