Δε ζω σε άσχημη χώρα. Καλούτσικη είναι. Μικρή μάλιστα την αγαπούσα. Τώρα πια όχι και τόσο. Εκτιμώ πολύ παραπάνω άλλες χώρες όπως τη Γαλλία, τη Νορβηγία, τη Σουηδία. Δε θέλω πάλι να γκρινιάξω αλλά σκοπός του ιστοτόπου αυτού, όπως είπα και στις πρώτες αναρτήσεις μου, είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας κι έτσι θέλω κάπου να τα πω. Είμαι 26 χρόνων γαιδούρα, κοντεύω τα 27. Εχω πτυχίο, παραπτυχίο, γλώσσες, αρετές και τι δουλειά κάμω το ον; Baby sitter των 600 ευρώ. Δε λέω, το άτομο που προσέχω είναι ένας υπέροχος άνθρωπος 16 μηνών ονόματι Τάσος. Είναι πολύ συγκαταβατικός, επικοινωνιακός, διαθέτει άπειρο χιούμορ, δε γκρινιάζει ΠΟΤΕ, τρώει συνεχώς, είναι πανκ ροκ (με ιδιαίτερη προτίμηση στους RAMONES) και γενικά μόνο καλά μπορώ να πω για εκείνον. Δεν είναι το πρόβλημα ο Τασος. Το πρόβλημα είναι οτι ζω με έναν άνθρωπο 34 χρόνων, υπέροχος και αυτός, και απόλυτα πρόθυμος να με βοηθά οικονομικά όταν ξεμένω (πόσο δύσκολο είναι να ξεμείνεις με 600 ευρώ το μήνα!!). Το θέμα είναι πως δε θέλω να ζητώ, θέλω να χτίσω οικοδόμημα πάνω σε αυτές τις δυνάμεις που κέρδισα με σπουδές και με αναζητήσεις προσωπικές μου. Η δουλειά με τον Τάσο είναι πραγματικά ευχάριστη για τη φύση της (είμαι τυχερή που προσέχω έναν τόσο καλό, μικροσκοπικό άνθρωπο) αλλά ως πότε ένα κορίτσι με πολλές αναζητήσεις, ενδιαφέροντα και γεμάτο ζωντάνια και χαρά θα κάνει κρέμες και θα βλέπει Μενεγάκη τα πρωινά τις ώρες που κοιμάται ο μπέμπης;
Κάνοντας συχνά όλες αυτές τις σκέψεις, καταλήγω συνήθως σε αυτό το αντιφατικό συμπέρασμα που συμβαδίζει με την αισιοδοξία του χαρακτήρα μου. Δεν πειράζει που βγάζω μόνο 600 ευρώ γιατί είμαι τυχερή και έχω γονείς που έχουν φροντίσει για μένα και δεν προβλεπεται να μείνω clauchard (μάλλον). Με τα λεφτουδάκια αυτά τα βολεύω μια χαρά. Πάω στις συναύλίες μου (πάντα βρίσκουμε τρόπους με το σαίνι το αγόρι μου να κερδίζουμε προσκλήσεις και να βλέπουμε σχεδόν τους πάντες απο εξωτερικό), πάω τα ταξιδάκια μου (πετάγομαι για 3ημερο στο Παρίσι God bless easy jet and Couchsurfing για το οποίο θα σας πω άλλη φορά), δεν έχω αφήσει bar για bar με την κολλητή μου την Αγάπη ως ότου να ανακαλύψουμε το καλύτερο Bloody Mary της πόλης και τουλάχιστον δεν επιβαρύνω κανένα με τα έξοδα μου. Εργοδότη Τάσο μου σ ευχαριστώ για όσα κάνεις για μένα και συγνωμη αν είμαι αχάριστη και γκρινιάζω. Γενιά των 600 ευρώ θέλουν; Αυτήν θα έχουν. Με όνειρα όμως ακριβά που μάλλον κάποια μέρα θα εκπληρωθούν αν δεν εφησυχάζουμε και γκρινιάζουμε πού και πού. Είναι μέχρι να τα καταφέρουμε!
