Μέρες κατάνυξης και νηστείας και εγώ έχω φάει όσο κρέας δεν τρώω το χρόνο όλο. Όχι δεν είναι ούτε από αντίδραση ούτε για κάποιον άλλο λόγο, απλά βρίσκομαι σε διακοπές με τον Γκουχου μου στη Λίμνη Ευβοίας και το τοπίο καθώς και η παρέα μου έχουν ανοίξει σφόδρα την όρεξη. Λίγες μέρες ξεκούρασης από τον υπέρβαρο μπέμπαρο που προσέχω είναι ό,τι μου λείπει τους τελευταίους οκτώ μήνες. Το μόνο που βαριέμαι το βράδυ προτού με πάρει καλά καλά ο ύπνος, είναι οι χριστιανικές ταινίες και οι παντελώς ανούσιες ειδήσεις για το «άγιο bic φως».
Την ιστορία της θρησκείας αυτής δεν την κατέχω καθόλου. Την κάναμε στο σχολείο 10 τάξεις παρακαλώ, αλλά πραγματικά ήταν τόσο βαρετό το μάθημα και τόσο ψυχροί οι διδάσκοντες του, που έχει προωθηθεί όλο στο ασυνείδητο, μην πω πως έχει ήδη πεταχτεί στον κάδο ανακύκλωσης του εγκεφάλου μου. Για όσους από εσάς έχετε δει το ντοκιμαντέρ «Zeitgeist” θα καταλάβετε γιατί δε δίνω βάση σε μαϊμούδες θρησκείες. Γιατί δε δίνω βάση στα λάθος νοήματα που έχουν εκλάβει οι άνθρωποι από αυτήν, όπως πχ είναι η νηστεία. Ο Χρηστός ή Μανώλης προφανώς μιλούσε συμβολικά μπας και έπειθε τους κύριους (κυρίως) που τον περιστοίχιζαν να κόψουν λίγη από την κακία τους. Τώρα το ότι βλέπω άτομα που νηστεύουν ενώ ταυτόχρονα τρώνε τον αγλέορα και γεμίζουν την κενή ψυχή τους με φαγητά «νηστίσιμα», το θεωρώ τουλάχιστον γελοίο. Το ότι βλέπω στις ειδήσεις του Αλτερ παπάδες στην Ιερουσαλήμ να πλακώνονται για το άγιο φως και ο εκφωνητής να μας διαβεβαιώνει ότι επιτελείται θαύμα αφού το φώς ανάβει από μόνο του, είναι τουλάχιστον γραφικό. Ευτυχώς την πεποίθηση πολλών παλιών πως τη μεγάλη Παρασκευή ο θεός θρηνεί και στέλνει βροχούλα, έχω καιρό να την ακούσω κι έτσι γλίτωσα το συναίσθημα ανατριχίλας που νιώθω με τη βλακεία που μας δέρνει. Από πολύ μικρή με θυμάμαι να έχω το εξής ακράδαντο επιχείρημα « Οκ εδώ μπορεί σήμερα να ναι βροχερά αλλά μόλις μίλησα με τη γιαγιά μου στην Κύπρο και με πληροφόρησε πως ο ήλιος εκεί λάμπει!!». Μόνο στον τόπο αυτόν αποφάσισε να εκδηλώσει ο monsieur τη λύπη του;
Κλείνω εδώ όμως γιατί στο σπίτι εδώ στο Ελύμνιο, στη βόρεια Εύβοια, με περιμένει η ωραία μου παρείτσα (Κωστής, Κατερίνα, Αλέκος) να φτιάξουμε την κοτόσουπα μας, να παίξουμε wii, να στολιστούμε για το προαύλιο της εκκλησίας και να ανάψουμε τις χειροποίητες λαμπάδες που μας έφτιαξε το Κατερινάκι μας με το άγιο φως μπας και μας κάνει άξιους ανθρώπους και δούμε κι εμείς μία άσπρη μέρα (αν κι εγώ ήδη βλέπω πολλές ). Ιταλέ μας έλειψες αλλά σε έφαγαν τα τσουρέκια και ο κυρ Ρένος. Xριστός Ανέστη πουλιά μου!
_1~1.JPG)
Η μαμά μου κάποτε!
