MATness in Athens

Miss Little Sunshine σε κατάσταση αλλόφρονα. Μόνο αυτό μπορώ να πω για την κατάσταση μου τις τρεις τελευταίες ημέρες. Για τα δακρυγόνα δε θα αναφερθώ, είναι γνωστό τοις πάσι πως σε αριθμό ήταν αναρίθμητα, βάρβαρα και δυσανάλογα ως προς τον όγκο των διαδηλωτών. Το πιο τραγικό είναι πως θελήσαμε να ξαποστάσουμε για μισή ώρα στο Μοναστηράκι. Eχτες λοιπόν και κατά τις 16.30, καθήσαμε στο αντιεξουσιαστικό κέντρο "Μπαιρακταρης". Ενώ ήμαστε ανέμελοι και πεινασμένοι, δεχτήκαμε άνανδρη επίθεση από εκείνα τα χαμαιπέτικα ανθρωπάκια της δελτα. Ανάποδα γκλομπ, μπουνιές χωρίς αιτία και αφορμή, επίδειξη από έναν μη προικισμένο, των νάνων-γεννητικών οργάνων του. Θα πω ένα μεγάλο μπράβο στον Κωστή, το Θοδωρή, το Θάνο, τον Αλέκο, το Γιώργο και πολλόυς ακόμα χιλιάδες ανθρωπους που δε γνωρίζω προσωπικά. Θα τους πω ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ για την προσπάθεια τους να μου κάνουν πιο όμορφο τον κόσμο. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον τους να μη μου κόβουν στο μισό από τη φορολογία το μισθό, να μπορώ ακόμα να ταξιδεύω, να μπορώ να ζεσταίνομαι το χειμώνα, να φέρω παιδιά σε μία χωρά που δεν έχει βαλτώσει ακόμα, να έχω λεφτά για ένα παγωτό παραπάνω και για ένα μπουκαλάκι κρασί από την αγαπημένη μου ποικιλία. Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά που με ψέκαζαν με μαλόξ κάθε τρεις και λίγο. Μεγάλη η ανακούφιση από την κάψα του χημικού. Ευχαριστώ πολύ τον Αλκίνοο και τους άλλους τραγουδιστάδες που παρά την αποπνικτική ατμόσφαιρα έδιναν κουράγιο στους διαδηλωτές να παραμείνουν ενωμένοι. Ευχαριστώ τους γονείς μου που μου έδωσαν όλη αυτή την αγωνιστική διάθεση (δε θα μιλήσω για δράση, έχω να διανύσω μίλια ακόμα). Ευχαριστώ τους καθηγητές μου στο Πανεπιστήμιο (τους περισσότερους) που έδιναν διαλέξεις που αρχικά δεν έβρισκα συνάφεια με το διδασκόμενο μάθημα. Αυτό που έκαναν είναι να θέσουν σε τροχιά τον κινητήρα της κρίσης, της σκέψης του νου. Ο υπέροχος αυτός Bogdan μας έλεγε συνεχώς για την αξία του dialectics. Το διάλογο δηλαδή με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα. Μεγαλη η αξία της λέξης.
Μετά τις ευχαριστίες, ήρθε η ώρα για δυσανασχέτηση, αηδία, πικρία με ένα σωρό αναπάντητα ερωτήματα. Γιατί βάναυσα ανθρωπάκια των 700 ευρώ επιτεθήκατε αλύπητα σε γυναικόπαιδα και άντρες που διαμαρτύρονταν και προσπαθούσαν να διασφαλίσουν και το δικό σας μέλλον; Γιατί η ΕΛΑΣ δίνει θέση στο σάπιο "σώμα" της με μεταμοντέρνους, μεταλλαγμένους κομπλεξικούς, εν δυνάμει δολοφόνους ακροδεξιούς της αισχρής και ποταπής ομάδας ΔΕΛΤΑ; Γιατί κυριε Βενιζέλο δε διαπραγματευτήκατε λίιιιιγο παραπάνω εκείνο το έρμο το μεσοπρόθεσμο; Τσαγανό το λένε και είναι βασικό συστατικό χαρακτήρα εαν θέλεις να είσαι υπό το έργο (υπουργός!!)12.000.000 πολιτών.  Πόσα απωθημένα έχετε συλλέξει με επίμονη προσπάθεια εσείς μιχροχαρείς, μικρόψυχοι, ουτιδανοί, πρόστυχοι, τιποτένιοι, χαμαίζηλοι δελτάδες; Πόσο δυστυχισμένοι είσαστε; Και ποια μάνα χαίρεται για σας;

Είμαι σιχαμένη γιατί ζουν ανάμεσα μας. Οταν όμως δε φορούν κράνη, πού είναι η ρωμιοσύνη τους; Στο βόθρο. Το πιο επικίνδυνο είναι πως είναι όργανα τάξης! Ως επίλογο, έχω να πω το εξής. Θα αισθανόμουν πολύ πιο ασφαλής να κυκλοφορήσω στην λαική αγορά του Βιντχουκ της Ναμίμπια με στρινγκ και topless παρά στην πλατεία Μοναστηρακίου εχθές. Αυτή η ανατριχιαστική, ολόγυμνη ανάσφαλεια στα κοκκαλάκια μου από τους μισητούς κυρίους δέλτα δεν συγκρίνεται με τίποτα. Καλά μυαλά αγαπημένοι!

Καφές στον Ελευθερουδάκη, apple crumble στο Windermere

Αγαπημένοι μου μπλογκοφίλοι. Καιρό έχω να γράψω. Και υπάρχουν πολλά που θέλω να πω αλλα όταν πάω να τα γράψω με κουμπιά, με πιάνει η βαρεμάρα και το αφήνω. Πολλά με απασχολούν τον τελευταίο καιρό. Αυτά που απασχολούν τον κόσμο όλο. Αν και είμαι φύσει αισιόδοξη. Απο μικρή η άμυνα μου είναι να μην παίρνω κάποια πράγματα εύκολα βαρέως. Να είμαι στον κοσμάκη μου που μυρίζει μηλόπιτα, έχει αφίσες Λωτρεκ και είναι μπορντώ. Κλεισμένη μέσα στις λιχουδιές μου, στα όνειρα για ταξίδια, για βόλτες. Επίσης είμαι σε μία δουλειά που η ώρα περνά ευχάριστα. Βοηθά και αυτό πολύ. Ο λιχούδης επικεφαλής μου, τα ανέκδοτα για τον Τσακ Νόρρις που δε σταματούν ποτέ κάνουν το χώρο εργασίας εύπεπτο και καλό. Δε μου λείπει τίποτα σε προσωπικό επίπεδο.
Σε συλλογικό όμως επίπεδο μου λείπει η ασφάλεια για το μέλλον μας. Σκέφτομαι πολλά. Να κάνω παιδιά ή μήπως όχι; Το όχι το λέω γιατί ίσως όταν ωριμάσουν να με βρίζουν που τα έβαλα σε τέτοιο γκρίζο κελί. Μετά όμως λέω, και αν δε με βρίζουν; Και αν τους αρέσει η βόλτα στα βιολογικά μαγαζιά των εξαρχείων, ο καφές στον Ελευθερουδάκη, το μπάσσο του μπαμπά τους και οι συναυλίες; Οι άμυνες που σας έλεγα στριμώχνουν την απαισιοδοξία μου στην γωνιά. Και να σου οι ωραίες σκέψεις!
Θέλω να μαζέψω λεφτά να πάω την ανηψιά μου την Αίμιλυ στο Παρίσι. Η για να είμαι ακριβής στην Ντισνευλαντ. Της το χω πει άπειρες φορές. Τις ερεθίζω τις αισθήσεις συνέχεια. Της δείχνω βίντεο με τον Μικυ και το παλάτι της Χιονάτης. Θέλει οπωσδήποτε να πάει λέει σ αυτό το παλάτι. Δεν την πειράζει που είναι λίκο κιτς. Κι εγώ θέλω.
Θέλω να ξαναπάω στο Ελαικο στο Γουδί. Είχα πρωτοπάει το 2007 στο πρώτο Ελαικο που είχε ανοίξει και τώρα έκλεισε. Βαρβαγιάννη πράσινο με ατελειώτους μεζέδες. Γεμιστές πιπιριές, τηγανάδα, τυριά, σαλάτες ρόκα-παρμεζάνα, μανιτάρια με κρασί. Και πολύ ρακόμελο. Περιττό να πω πως τα μπουτάκια μου είχαν θρέψει αρκετά.
Θέλω να μου περάσει ο οξύς πόνος στη μέση που με βασανίζει ξανά αυτές τις μέρες. Εχει 1,5 χρόνο τώρα που πάει και έρχεται. Ισως είναι κατάλοιπο από τον υπερμπέμπη που πρόσεχα μέχρι πρόσφατα. Χαλάλι στον λιχούδη πρίγκηπα.
Θέλω εναν άξιο Πρωθυπουργό με μαγκιά, πυγμή, σθένος. Πολλοί ελληνάρες αρέσκονται στο να προβάλουν τη μαγκιά και την αντρίλλα τους. Βρε απόγονοι του Κολοκοτρώνη που είστε τώρα να κάνετε τους ήρωες;
Θέλω να ξαναγίνουμε δημοκρατική χώρα και να μειωθούν οι φασίστες που έχουν αρχίσει και φυτρώνουν ωσαν αγριόχορτα. Απαίδευτα μουλάρια που κατακρεουργούν την ελληνική γλώσσα και την ιστορία με την παροπιδική "γνώση" τους.
Θέλω να κάνω το γύρο της Αγγλίας αλλά αποκλείοντας όλες τις πόλεις. Να περιπλανηθώ σε πανέμορφα χωριά της επαρχίας. να πιω ντόπιο τσαι και butter bread, μπύρα από τις 7 το απόγευμα και δείπνο σε εστιατόριο με μεσαιωνική ατμόσφαιρα διαλέγοντας από τώρα το επιδόρπιο. Apple crumbleμε custard.
Πολλά θελω είπα η κακομαθημένη. Αυτοχαστουκίζομαι γιατι χτυπά το τηλέφωνο για ύστατη παραγγελία. Ciao!