La vie est belle a Paris

La vie est belle a Paris

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Ενας γάμος διαφορετικός από τους άλλους!

Αγαπημένοι μου μπλογκοφίλοι! Και να'μαι πάλι εδώ. Μετά από ένα μήνα τόσο όμορφο, πιο ωραίο απ' ό,τι τον περίμενα, είμαι εδώ να περιγράψω εκείνα τα χρωματιστά γεγονότα. Μεσολάβησε ένα διάστημα όπου ήρθαν πολυαγαπημένα μου πρόσωπα από το εξωτερικό, έγινε ένα αξεπέραστο πάρτυ γάμου, ένα απερίγραπτο ταξίδι και βγήκαν και κάτι αναίσχυντα εκλογικά αποτελέσματα.
Τελικά το να παντρεύεσαι μπορεί να είναι τόσο διασκεδαστικό όσο ένα ρόλερ κόστερ του θανατά στο Σαν Φρανσίσκο. Η προετοιμασία για το γάμο ξεκίνησε ενάμιση μήνα πριν. Τελευταία στιγμή, χωρίς όμως καμία βιασύνη. Ενα σουπερ πάρτυ είχαμε να ετοιμάσουμε και σχεδόν τίποτε άλλο. Για το γάμο καθαυτό ελάχιστα πράγματα. Ενα νυφικό ρετρό φόρεμα μέσω ιντερνετ(http://www.monsoon.co.uk/amrit-bridal-dress/invt/15328541), ιδέες για μπομπονιέρες απο αγγλικά site (πολύ παραπάνω πρωτότυπα από τα ελληνικά) τις οποίες και φτιάξαμε μόνοι μας, καραμέλες baloo για να μπουν μέσα, προσκλητήρια με τρομερά σκίτσα hand made by Kostis Vichos και τέλος. Για το παρτυ θέλαμε κατιτίς παραπάνω. Ενισχυτές, ηλεκτρικά όργανα και πολλές μπύρες. Αφθονες μπύρες. Και live κατ οίκον. Με περηφάνεια δηλώνω πως ήταν αν όχι το καλύτερο, απ τα καλύτερα πάρτυ της χρονιάς, χαχα!

Η νυφη κυκλοφορούσε όλη τη νύχτα ξυπόλητη στο πάρκο και ο γαμπρός έχασε τη μνήμη του μετα από τις πρώτες 2 ώρες.
Γιατί βρέθηκαν κολλητοί του γαμπρού που φρόντιζαν να τον ξεδιψάνε την ώρα που έπαιζε για να ξεχάσει την κακιά του τη μοίρα που παντρεύτηκε εμένα. Στους λατρεμένους μας φίλους είχαμε πει να αρχίσουν να έρχονται κατά τις εννέα. Φυσικά δεν πιστεύαμε οτι θα το έκαναν οι ατιμούτσικοι. Κι όμως! Στις 9 νταν άρχισαν να καταφτάνουν οι πρώτοι φίλοι. Και με τεράστια μας χαρά, κανείς δεν έφυγε πριν τις 5 το πρωί. Το σπίτι ήταν στολισμένο με μπύρες, ουίσκι, βόντκες, jaggermeister. Ο κήπος γεμάτος φαναράκια. Και ξάφνου εκεί γύρω στις 11, το σπίτι (να είναι καλά τα πεθερικά για την ευγενή παραχώρηση και αυτοθυσία) γέμισε με 200 άτομα, χαρά, μουσική, μουσικούς με τα όργανα τους, φίλους που γούσταραν να γίνει ένα ατελείωτο jam, φίλους από τα παλιά και τα νέα, δικά μας πρόσωπα. Γιατί καλεσμένοι ήταν μόνο όσοι αγαπάμε και θέλαμε να κάνουμε ένα ωραίο πάρτυ να το μοιραστούμε μαζί τους. Και όλα τα "κακά" ξεκίνησαν στις 11μμ. Να σου ο πρώτος πήρε και φόρεσε το μπάσο του, να τος και ο δέυτερος που στρογγυλοκάθισε στα τύμπανα, να σου και ο λατρευτός κιθαρίστας και ξεκίνησαν τα όργανα με το Θοδωρή στο μικρόφωνο. Και μετά ανέβηκαν κι άλλοι και ξανά άλλοι, οι καλύτεροι, ποτέ δε θα σταματήσω να λέω πόσο περήφανη είμαι για όλους τους. Και πόσο περήφανη και χαρούμενη είμαι και για όλους εμάς τους από κάτω που χορεύαμε, γελούσαμε, περνάγαμε τέλεια , και προπάντων είχαμε ο ένας τον άλλο.  Το παρτυ έληξε τις πρώτες πρωινές ώρες, ο γαμπρός αποσύρθηκε με μέθη. Η νύφη έκατσε με τους τελευταίους, ήπιαμε κάτι τελευταία σφηνάκια και λιώσαμε στο κρεβάτι ως το μεσημέρι.Η κολλητή μου πολυαγαπημένη μου Ελένη ήταν ό,τι καλύτερο στο πλευρό μου. Και ο Γκότζα, ο αλλος ροκ εν ρολ κουμπάρος μας είναι ο ιδανικός κουμπάρος.
Μια άλλη φορά θα γράψω και για το ταξίδι μας, στη μαγικά πολύχρωμη πόλη, τη Νέα Υόρκη. Και μιας και όλα γύρω μου είναι ασταθή και ρευστά, ελπίζω η σχέση μου με εκείνον να είναι πιο σταθερή και φρέσκια για πάντα. Καλά μυαλά εύχομαι, φυλακή στους φασίστες, ψυχραιμία, και πρωτοβουλία. Σε μία Ελλάδα που βυθίζεται, σε κάθε ρεμάλι που θέλει να μας συμπαρασύρει στο βούρκο  αντίσταση και πρωτοβουλία. Ρεμάλια δεν εννοώ μόνο τους τυποποιημένα δακτυλοδεικτούμενους για τη σημερινή κατάσταση πολιτκούς αλλά εμάς τους ίδιους. Ρεμάλι είναι αυτός που επιτίθεται σε συνανθρωπο μου που ψάχνει την επιβίωση του, ρεμάλι είναι ο κάθε ελληνάρας που παραβιάζει κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας, ρεμάλι είναι ο αγενής και απρόθυμος να εξυπηρετήσει τους συμπολίτες του, ρεμάλι είναι αυτός που πετάει σκουπίδια παντου σα να ναι η βρωμολεκάνη του, ρεμάλι είναι αυτός καβαλάει πεζοδρόμια και καταδικάζει σε ισόβια φυλάκιση τους ανάπηρους ανθρώπους αυτης της χώρας.
Κι επειδή είμαι επηρεασμένη από τις ανάλαφρες αμερικανικού τύπου υπερχαζοταινίες με happy end, θα ολοκληρώσω με τις ιδέες μου για ένα δείπνο με εκείνο το ωραίο το παλλικάρι. Και μιας και σήμερα απεργούν οι αγαπημένοι φαρμακοποιοί, έχω λίγο χρόνο να σχεδιάσω ένα ωραίο δείπνο. Μάλλον θα κάνω εκείνα τα ωραία T-bone που μου είχε φέρει ο μπαμπάκας μου με χειροποίητη Jack Daniel sauce(http://southernfood.about.com/od/bbqsaucemarinade/r/blbb227.htm) συνοδεύομενα από baby potatoes και για γλυκάκι μους φράουλας με βάση τάρτας. Μιαμ μιαμμ. Καλά μυαλά, χαρά, ανθρωπιά, ευγένεια! Φιλιά λατρεμένοι μου μπλογκοφίλοι!

5 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Αγαπητή miss litle sunshine εύχομαι από καρδιάς να ζήσετε και να ευτυχίσετε και να σαι πάντα έτσι χαρούμενη κι ερωτευμένη με τον άντρα της ζωής σου.

miss little sunshine είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Μοναχικέ Λύκε. Ελπίζω κι εσύ να μην είσαι πολύ μοναχικός ή κι αν είσαι, τουλάχιστον να είσαι καλά! Φιλιά!

stalamatia είπε...

Σας ευχομαι κάθε ευτυχία στη πορεία αυτη της ζωής σας!!Να ζήσετε κορίτσι μου!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Ηρθε ο καιρος να σας αφησω για λιγο για το καλοκαιρι.Φορεστε το ομορφο χαμογελό σας και πάρτε μαζι την ομορφότερη διάθεση οπου και αν πάτε.Ας διώξουμε για λίγο τα πράγματα που μας στενοχωρούν και ας απολαυσουμε ένα ησυχο καλοκαίρι.ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΣΟΥ!!!!

NA ZHΣΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΑΣ ΞΕΚΙΝΗΜΑ.

marianaonice είπε...

Στεριωμένοι!!! Και πάντα ερωτευμένοι!!
:)))