La vie est belle a Paris

La vie est belle a Paris

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Βουρρρ για Παρίσι!






Μετά το καλωσόρισμα σε περιδιαβάτες του διαδικτύου θα αρχίσω και να ανοίγομαι. Δε μου είναι δύσκολο βλέπετε καθώς είμαι ον σαφώς και κοινωνικό και θέλω να μοιράζομαι τα εσωτερικά μου χίλια μύρια ζητήματα.
Και μιας που το καλοκαίρι ήδη βράζει (αν και εγώ έχω την αίσθηση οτι μόλις άρχισε) θέλω να κάνω σαφές και να πω αρκετά απενεχοποιημένη πια (αν και όλοι προσπαθούν για το αντίθετο) ότι καμία δίψα δεν έχω να λιώσω στις παραλίες και το κολύμπι. Πως φαντάζομαι τις ιδανικές διακοπες; 2 μήνες στο Παρίσι, ξεχασμένη από όλους, νοικιάζοντας ένα όμορφο στούντιο στο δικό μου παράδεισο, στην οδό Lepic της Μονμάρτης, στο κτίριο όπου και ο Βαν Γκογκ πέρασε σημαντικό χρόνο από τη ζωή του. Ναι, ο Βαν Γκογκ είναι η έμπνευση της ζωής μου και το Παρίσι ο δικός μου παράδεισος. Πώς θα ήταν για μένα οι ιδανικές αυτές διακοπές; Με φαντάζομαι να ξυπνώ γεμάτη όρεξη από τις θορυβώδεις οδούς της πολυσύχναστης Μονμάρτης, να επισκέπτομαι το Μr Jacques με τον πιο λαχταριστό και μυρωδάτο φούρνο στη Μονμάρτη αγοράζοντας πότε την υπέροχη μπαγκετούλα με τις νιφάδες βελγικής σοκολάτας και πότε εκείνο το υπέροχο ψωμάκι pain au pomme με την ακαταμάχητη ρευστή κρέμα βανίλιας και μήλου περιλουσμένες με κανέλα. Το διαμερισματάκι που θα έχω θα έχει ενα μπαλκονάκι τόσο δα μικρό να χωρά την ατομική μου καρέκλα και τραπεζάκι όπου θα προγευματίζω και θα πίνω το λάττε μου. Τα ρούχα των ιδανικών μου διακοπών δεν τα αφήνω στην τύχη τους. Το Παρισάκι πιστέυω ακράδαντα πως θέλει και το ανάλογο styling. Μη βιαστείτε να με πείτε ψώνιο, το όνειρο μου ομως ολοκληρώνεται απο μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Και επειδή θα είμαι καλεσμένη του απερίγραπτου αυτού τόπου, θα πρέπει να το τιμήσω δεόντως. Θα φορώ λοιπόν, απελευθερωμένη από τους ελληναράδες και τις ελληναρούδες που σπεύδουν να κρίνουν άσχημα το εκκεντρικό ντύσιμο ενώ ανέχονται άλλες εκκεντρικές προσωπικότητες με περισσή ευκολία (βλ. Κωστάκη, Ψωμιάδη, Κακλαμάνη κλπ) ,τις τσιγγάνικες μακριές μου φούστες, τις πράσινες μπαλαρίνες μου και το κοκκινο βαθυ κραγιον μου και θα ξεχύνομαι στους δρόμους, τα πεζοδρόμια και παντού!!
Η περιήγηση μου σε αυτό το ονειρεμένο δίμηνο θα περιλαμβάνει γωνιές γοητευτικές που κάνουν το πάθος που έχω για την πολη αυτή ανυπόφορο, από το μουσείο των εντυπώσεων ή αλλιώς το Μουσείο των Ιμπρεσσιονιστών Ορσέ εως το αγαπημένο μου κατάστημα γλειφιτζουριών και άλλων ζαχαρούχων τεράτων στην οδό pietonne στο quartier Latin για μία γερή δόση ινσουλίνης. Μιας και είπα Ορσέ, θα ήθελα να αναφερθώ λίγο εκτενέστερα και να σας διαφωτίσω για τις αγαπημένες μου γωνίες μέσα του μιας και τίνει να γίνει το δεύτερο μου σπίτι κάθε φορά που επισκέπτομαι το Παρισάκι μου. Η λειτουργία του ξεκίνησε ως σιδηροδρομικός σταθμός στις αρχές του 20ου αιώνα. Ενας πολυτελής όμως σταθμός (ξεχάστε το δικό μας σταθμό Λαρίσης !!) που σταμάτησε να λειτουργεί το 1939 για να γίνει κέντρο υποδοχής γραμμάτων στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες όπως στο The trial. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και διατηρεί και εξέχουσα θέση στο μυαλό της γραφούσας. Φιλοξενεί έργα κατά βάση Ιμπρεσσιονιστών ενώ εισάγει το θεατή στο μοντερνισμό του 2Οου αιώνα. Βρίσκεται στη "μέση" της ιστορικής αναδρομής των μουσείων καθώς το Λούβρο αναφέρεται από την Αναγέννηση εως και τα πρώτα στάδια του Ιμπρεσσιονισμού, το Ορσέ στα βασικά στάδια του Ιμπρεσσιονισμού και στην αφετηρία της μοντέρνας τέχνης ενώ το Pompidou στον Εικοστό και Εικοστό Πρώτο Αιώνα. Η αγάπη μου, το Ορσέ δηλαδή φιλοξενεί το λατρεμένο μου Van Gogh και πλείστους σύγχρονούς του όπως Gauguin, Lautrec κ.ο.κ. Η έλξη που έχω για τον χώρο αυτό δεν προέρχεται μόνο από όσα βλέπω κρεμασμένα στους τοίζους του αλλά και από όλα αυτά που βλέπω στα παραθυρά του, την απεριόριστη δηλαδή θέα του όπως οι γειτονιές της Μονμάρτης. Το ονειρεμένο μου λοιπόν ταξίδι θα με βρει πολλές από αυτές τις 60 μέρες της παραμονής μου στην Γαλλική πρωτεύουσα να χάνομαι στον 4ο όροφο του Ορσέ, να ανεβάινω στον 5ο (για να μην ξεχνάμε και τη δύναμη μας) να τρώω το ζεστό μου croissant au beurre και φεύγοντας να μην μπορώ να αντισταθώ και να επισκέπτομαι το πανάκριβο αλλά ενδιαφέρον μαγαζί αγοράζοντας φουλάρια με τα νούφαρα του Monet.
Για να εξακολουθεί όμως η Little Miss Sunshine να λαμποκοπά θα πηγαίνει τα μεσημέρια στο πολύχρωμο της στούντιο, έτσι μία ωρίτσα ύπνου για το ανυπέρβλητο δερματάκι της είναι αρκετή. Τα απογεύματα θα με βρίσκουν να διαβάζω διαδικτυακά καμιά αναξιόπιστη ελληνική εφημερίδα και να κάνω chat μέσω msn με τον Ιταλό ή με τη μαμά μου.
Τα περισσότερα βράδια θα με βρίσκουν στη γειτονιά μου, εκεί στη Μονμάρτη. Επίσκεψη στον αγαπημένο παντοπώλη Μοsieur Collignon (γνωστό από την ταινία Αμελί) όπου θα προμηθεύομαι απο τα αγαπημένα μου κρασία, τυριά και φρούτα και άμεση "αναρρίχηση" στο λόφο με τελικό προορισμό τα σκαλιά της Sacre Coeur παρέα με φιλικούς clauchards, φοιτητές ξένους αλλά και ντόπιους που θα έχουν όρεξη και διάθεση να μοιραστόυν τις σκέψεις τους παρέα με ένα ποτήρι κρασί και μια άξεστη Ελληνίδα σαν και του λόγου μου. Και πριν τις αγάπες και τα ερωτοτροπίσματα με το Μορφέα, ε δε θα πω και όχι στα αρώματα και τα φρου φρου βυθισμένη στη στενή γαλλική μπανιέρα μου.
Το οτι χρησιμοποίησα τη λέξη "ιδανικές" για αυτές τις διακοπές δε σημαίνει ότι είναι άπιαστες. Ειναι κάτι που θα επιδιώξω να κάνω όσο το δυνατό πιο άμεσα (λιγότερες βέβαια μέρες) καθώς εγώ αγαπημένοι μου αναγνώστες έτσι "τη βρίσκω". Οι θάλασσες δε με πολυσυγκινούν και ας ξέρω πως θεωρούμαι παράλογη για αυτό αλλά να τανε και το μόνο! Νιώθω και λίγο άσχημα που δεν έχω πάθος για τον ήλιο ενώ υποτίθεται πως είμαι ελληνίδα (μπασταρδεμένη είμαι αφού είμαι μισή Κύπρια και μισή Αρβανίτισσα). Νιώθω για πολλά πράγματα άσχημα καθώς δε μου αρέσουν πολλά πράγματα που υποτίθεται πως αρέσουν σε όλους. Πάντως μου αρέσουν απεριόριστα άλλα και θα αναφερθώ σε αυτά σε επόμενες αναρτήσεις μου. Προς το παρόν σας φιλώ και ευχαριστώ για την επίσκεψη! Με το δεξί!

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μικρή Ηλιαχτίδα,
σου εύχομαι να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου και να περιδιαβείς τις ανηφόρες της Μονμάτρης με τη τσιγγάνικη φούστα σου και το κατακόκκινο κραγιόν σου σύντομα.
Λάτρης του Παρισιού κι εγώ!

Meropi είπε...

Βουρρ για blogging λοιπόν μικρή μου.
Καλή Αρχή στις διαδικτυακές βόλτες!!

patsiouri είπε...

Καλώς το κορίτσι μας!!!!!!!!!!!

miss little sunshine είπε...

Πατσιουρίγκα καλώς σας βρήκα!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κι εγώ δεν γουστάρω καλοκαίρια να κωλοβαράω στις παραλίες και να με ξηροψήνει ο ήλιος.
Αλλά ούτε το Παρίσι και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με τραβάνε.
Γουστάρω Καραϊβική και Αβάνα. Να ψωνίζω τις μικρές πουτανίτσες ("χινετέρας") που ψάχνουν για πλούσιους ευρωπαίους ή αμερικάνους γαμπρούς, να πηδιόμαστε στα πεζούλια της παραλιακής λεωφόρου Μαλεκόν, να μας παίρνουν μάτι πίσω απ' τους φράχτες οι ματάκηδες-ψωλοπαίχτες...
Κι από κει να κάνω τσάρκα στο καφέ "Φίατ", το στέκι των γκέι και των λεσβιών, κι από κει στο τούνελ κάτω απ' τη γέφυρα της Μπελασκοάιν, παρέα με τους φτωχοδιάβολους να πίνω ρούμι, να κάνουμε τσιγάρα και να χορεύουμε ρούμπα...

miss little sunshine είπε...

Καλα βρε ασκαρ μου, τι να τραβηχτείς ως τις Αβάνες για χινετέρας; έχω κάτι φίλες χρώματος chocolat στην οδό γ Σεπτεμβρίου που θα σε ταξιδεψουν στη χώρα του πούρου (ή πουρού;;) ευκολότερα και οικονομικότερα.