"Καμία φορά όμως σκέφτομαι πως θα θελα να είσαι κρυφό"

Ξέρω. Οχι δε σε παραμέλησα, βγηκαν υποχρεώσεις και άλλα αναγκαία κακά. Μια η γαστρεντερίτιδα, μία η ανακαίνιση ενός δωματίου και πρόσκαιρη απομάκρυνση απο το λαπτοπακι μου. Οχι, δε σου λέω δικαιολογίες. Ηθελα πολύ να σου γράψω. Καμία φορά όμως σκέφτομαι πως θα θελα να είσαι κρυφό. Ναι, ξέρω πως εγώ σε έκανα γνωστό αλλά καμιά φορά θα θελα να σαι κρυφό. Να εκφράζω άφοβα την αγάπη μου για εκείνον, να μη σκέφτομαι τί θα σκεφτούν διαβάζοντας σε οι φίλοι και οι συγγενείς, να στα λεώ όλα. Ναι, έχεις δίκιο, το κώλυμα είναι δικό μου. Σωστά λες! Θα γράψω.
Δε θέλω να φοβάμαι να πω ή να με πιάνουν οι εγωισμοί για να πω πως μου λείπει εκείνος ο φίλος από τα παλιά. Ναι, τον αγαπούσα πολύ πολύ, αυτός μάλλον όχι. Με θεωρούσε μπας κλας είπε. Δεν ξέρω τί μύγα τον τσίμπησε και με μίσησε ξαφνικά. Σου το ορκίζομαι, όλα καλά υποτίθεται πως ήταν. Κάναμε τρέλες που με άλλον άνθρωπο δεν κάνω εύκολα. Ούτε καν με το αγόρι μου. Νιώθει άσχημα αν κάνω βλακείες- τρέλες. Με θέλει σοβαρή. Να γυρίσω στο θέμα φίλου. Μου έλεγε διάφορα πράματα, μερικά απο τα οποία δεν έστεκαν. Πάλι τον αγαπούσα. Ναι μπλογκ μου σου λέω! Είχα πολλή κατανόηση για ό,τι μου έλεγε αλλά κι εκείνος με στήριζε. Σε πολλά. Χώρισα από μια σχέση του παρελθόντος, προβληματική βέβαια, για να είμαι με τον τωρινό μου άντρα. Στις αρχές η σχέση αυτή δοκιμάστηκε πολύπλευρα. Τον έπρηξα κι αυτόν και το όργανο του εκείνο που παράγει τις ανδρικές ορμόνες. Ο φίλος μου με έβαζε πάντα σε τάξη. "Πάψε πια να τον πρήζεις!". Με συνέφερνε. Παλιέ μου φίλε να ξέρεις πως μου λείπεις πολύ, θέλω να είσαι υγιής, να μη φαρμακώνεσαι όλη την ώρα με χάπια και επειδή ξέρω πως μάλλον δε θα ξαναμιλήσουμε ποτέ να ξέρεις πως ήσουν σημαντικότατος για μενα και σε αγαπούσα πολύ.
Οχι, μη μου λες να τελειώνω, δεν τελείωσα ακόμα. Θέλω κι άλλα να σου πω που δεν ξέρεις. Από πολύ μικρή έβρισκα τα κορίτσια κατίνες και στρίγγλες, κάτι που βέβαια δεν ισχύει  καθώς στο πρόσωπο κάποιων γυναικών έχω βρει όλη τη γλυκύτητα και τη λάμψη του κόσμου (βλέπε Λίζα, Δήμητρα (Τασομήτηρ), Ζδραγκεντατς, Τσαπατσαρογκ κλπ κλπ). Ετσι λοιπόν απέκτησα κάποιες συνήθειες που ψιλοθεωρούνται άκυρες για ένα κορίτσι σαν και του λόγου μου. Με ενδιαφέρει πολύ το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, ο Μπόρατ και ο Μπρούνο,  να πηγαίνω στο Καραισκάκη (το λατρεύω αυτό, ε ναι λοιπόν) και στο ΣΕΦ, γενικότερα βρίσκω τις παραπάνω ασχολίες υπερβολικά χαλαρωτικές και ψυχοθεραπευτικές.
Τελος νιώθω ενοχικά που ενώ είμαι πολιτικοποιημένο παιδί, δεν ασχολούμαι διεξοδικά με το θέμα σε τούτο τον ιστοτόπο. Ενώ σκέφτομαι ότι θέλω να πω πολλά, όταν φτάνει η ώρα της καταγραφής υπερνικά το θυμοειδές και η σελίδα αυτή γίνεται κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο.  Πάντα βέβαια νιώθω έντονα την ανάγκη όλοι οι νέοι (και γέροι φυσικά) να ενημερώνονται συνεχώς, να διαβάζουν εφημερίδες, να λαμβάνουν πληροφόρίες απο πηγές ποικίλες, αντίθετες και με κριτική σκέψη να βγάζουν λογικά συμπεράσματα. Για καληνύχτα, κλείνω με ευχές. Αγαπάτε αλλήλους και νηστέψτε από την κακία και τη μιζέρια και όχι από το φαγητό. Είναι προκλητικό μια χώρα φτωχή σαν την Ελλάδα να έχει ανθρώπους που σκοπίμως νηστεύουν. Κρατήστε δυνάμεις για μέρες που θα χρειαστει να νηστέψουμε και όχι για θρησκευτικούς λόγους. Γεια!