MATness in Athens

Miss Little Sunshine σε κατάσταση αλλόφρονα. Μόνο αυτό μπορώ να πω για την κατάσταση μου τις τρεις τελευταίες ημέρες. Για τα δακρυγόνα δε θα αναφερθώ, είναι γνωστό τοις πάσι πως σε αριθμό ήταν αναρίθμητα, βάρβαρα και δυσανάλογα ως προς τον όγκο των διαδηλωτών. Το πιο τραγικό είναι πως θελήσαμε να ξαποστάσουμε για μισή ώρα στο Μοναστηράκι. Eχτες λοιπόν και κατά τις 16.30, καθήσαμε στο αντιεξουσιαστικό κέντρο "Μπαιρακταρης". Ενώ ήμαστε ανέμελοι και πεινασμένοι, δεχτήκαμε άνανδρη επίθεση από εκείνα τα χαμαιπέτικα ανθρωπάκια της δελτα. Ανάποδα γκλομπ, μπουνιές χωρίς αιτία και αφορμή, επίδειξη από έναν μη προικισμένο, των νάνων-γεννητικών οργάνων του. Θα πω ένα μεγάλο μπράβο στον Κωστή, το Θοδωρή, το Θάνο, τον Αλέκο, το Γιώργο και πολλόυς ακόμα χιλιάδες ανθρωπους που δε γνωρίζω προσωπικά. Θα τους πω ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ για την προσπάθεια τους να μου κάνουν πιο όμορφο τον κόσμο. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον τους να μη μου κόβουν στο μισό από τη φορολογία το μισθό, να μπορώ ακόμα να ταξιδεύω, να μπορώ να ζεσταίνομαι το χειμώνα, να φέρω παιδιά σε μία χωρά που δεν έχει βαλτώσει ακόμα, να έχω λεφτά για ένα παγωτό παραπάνω και για ένα μπουκαλάκι κρασί από την αγαπημένη μου ποικιλία. Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά που με ψέκαζαν με μαλόξ κάθε τρεις και λίγο. Μεγάλη η ανακούφιση από την κάψα του χημικού. Ευχαριστώ πολύ τον Αλκίνοο και τους άλλους τραγουδιστάδες που παρά την αποπνικτική ατμόσφαιρα έδιναν κουράγιο στους διαδηλωτές να παραμείνουν ενωμένοι. Ευχαριστώ τους γονείς μου που μου έδωσαν όλη αυτή την αγωνιστική διάθεση (δε θα μιλήσω για δράση, έχω να διανύσω μίλια ακόμα). Ευχαριστώ τους καθηγητές μου στο Πανεπιστήμιο (τους περισσότερους) που έδιναν διαλέξεις που αρχικά δεν έβρισκα συνάφεια με το διδασκόμενο μάθημα. Αυτό που έκαναν είναι να θέσουν σε τροχιά τον κινητήρα της κρίσης, της σκέψης του νου. Ο υπέροχος αυτός Bogdan μας έλεγε συνεχώς για την αξία του dialectics. Το διάλογο δηλαδή με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα. Μεγαλη η αξία της λέξης.
Μετά τις ευχαριστίες, ήρθε η ώρα για δυσανασχέτηση, αηδία, πικρία με ένα σωρό αναπάντητα ερωτήματα. Γιατί βάναυσα ανθρωπάκια των 700 ευρώ επιτεθήκατε αλύπητα σε γυναικόπαιδα και άντρες που διαμαρτύρονταν και προσπαθούσαν να διασφαλίσουν και το δικό σας μέλλον; Γιατί η ΕΛΑΣ δίνει θέση στο σάπιο "σώμα" της με μεταμοντέρνους, μεταλλαγμένους κομπλεξικούς, εν δυνάμει δολοφόνους ακροδεξιούς της αισχρής και ποταπής ομάδας ΔΕΛΤΑ; Γιατί κυριε Βενιζέλο δε διαπραγματευτήκατε λίιιιιγο παραπάνω εκείνο το έρμο το μεσοπρόθεσμο; Τσαγανό το λένε και είναι βασικό συστατικό χαρακτήρα εαν θέλεις να είσαι υπό το έργο (υπουργός!!)12.000.000 πολιτών.  Πόσα απωθημένα έχετε συλλέξει με επίμονη προσπάθεια εσείς μιχροχαρείς, μικρόψυχοι, ουτιδανοί, πρόστυχοι, τιποτένιοι, χαμαίζηλοι δελτάδες; Πόσο δυστυχισμένοι είσαστε; Και ποια μάνα χαίρεται για σας;

Είμαι σιχαμένη γιατί ζουν ανάμεσα μας. Οταν όμως δε φορούν κράνη, πού είναι η ρωμιοσύνη τους; Στο βόθρο. Το πιο επικίνδυνο είναι πως είναι όργανα τάξης! Ως επίλογο, έχω να πω το εξής. Θα αισθανόμουν πολύ πιο ασφαλής να κυκλοφορήσω στην λαική αγορά του Βιντχουκ της Ναμίμπια με στρινγκ και topless παρά στην πλατεία Μοναστηρακίου εχθές. Αυτή η ανατριχιαστική, ολόγυμνη ανάσφαλεια στα κοκκαλάκια μου από τους μισητούς κυρίους δέλτα δεν συγκρίνεται με τίποτα. Καλά μυαλά αγαπημένοι!