Κουβέντα με φίλους

Λίγα λόγια και καλά ίσως και λίγο μυστικά!


Προς αγαπημένη φίλη "Μην κλαις άλλο, φτάνει. Ξέρω πως η αυτοκαταστροφή είναι γλυκειά, ο πόνος ερεθιστικός αλλά σταματά να τον αγαπάς. Θέλω να φύγει η σκοτινιά σου, μπορεί άραγε ποτέ; Η αυτή σε κάνει πιο όμορφη, μυστήριο κορίτσι; Σ αγαπώ όπως και να΄χει"

Προς ομάδα τεράτων που ενδεχομένως αυτοαποκαλούνται άνθρωποι, λέγονται Χρυση αυγή και αυξάνουν τις επιθέσεις εναντίον συμπολιτών μας με την σιωπη όλων "Κάθε μέρα ονειρεύομαι πως είμαι ο Ντέξτερ και σας καθαρίζω όλους. Κάθε μέρα εύχομαι να πάψετε να υπάρχετε. Μάλλον δεν εύχομαι. Σας καταριέμαι"

Προς παλιο φίλο "Μου λείπεις, σε σκέφτομαι, θέλω κρασί και κουβέντα μαζί σου"

Προς παππούλη "Είσαι ο πιο γλυκός άντρας που γνώρισα ποτέ. Μιλούσες ψιθυριστά  όταν κοιμόμουν το μεσημέρι, μου έπαιρνες τα πιο ωραία γλυκά όταν έδινα εξετάσεις να μπω στο πανεπιστήμιο, μου κληροδότησες το υπέροχο χιούμορ σου. Σ αγαπώ"

Προς εκείνον τον Εναν και μοναδικό " Γιατί να σ αγαπώ τοοοοοσο πολύ και γιατί είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί σου; Με εμπνέεις, γελάω τοοοοσο μαζί σου, είσαι υπέροχος μουσικός, ακόμα καλύτερος άνθρωπος και είσαι και Θρύλος!"

Προς φίλη καλή που χαθήκαμε "Μου λειπει η χαρά που μου έδιναν τα μάτια σου τα φωτεινά εξωτικό μου πλάσμα, μου λείπει οτι με έκανες να νιώθω η πιο σημαντική γυναίκα στον κόσμο. H εκδρομή προς Πάργα και παραλίγο Ιταλία είναι από τις αγαπημένες στιγμές στη ζωή μου. Ηλιένια μου λείπεις!"

Προς συμφοιτές εξ Αγγλίας " Ο ωραιότερος χρόνος της ζωής μου. Οι χωρίς αυριο συζητήσεις για τον Μπόγκταν, τα κοκτέηλ μας στο Mint, ο σκατά καπουτσίνο του φακελακίου στο δωμάτιο σου Σπυράκο, η ζωάρα που κάναμε αγαπημένε Μπαντρά." Τα σκέφτομαι όλα αυτά και δε θα λεγα όχι αν τα ξαναζούσα.

Μικρές ανόητες εξομολογήσεις. Σειρά έχει το τζάκι, ο ύπνος στον καναπέ, η παραμερισμένη κουρτίνα στην τζαμαρία για να βλέπω ολοκάθαρα το βουνό που είναι κατακαλυμμένο απο σύννεφο. Εγω κι εκείνο είμαστε μαζί απόψε. Δε μιλάμε πολύ αλλά αγαπιόμαστε. Εγώ κι εκείνο είμαστε απόψε. Α! Κι ένα μπλε κερί σε κηροπήγιο.