Βουτιά στο ουράνιο τόξο!

24 Ιουλίου 2012. Δεν ξέρεις πού σε πάει. Το '13 γίνομαι 30 ετών. Πόσο μου αρέσει! Πάντα ονειρευόμουν να γίνω τριάντα. Η μαμά μου πάντα μου έλεγε πως η δεκαετία των πρώτων -άντα είναι η πιο γοητευτική από όλες τους. Εξωτερικά είσαι ακομα μπουμπουκάκι και εσωτερικά έχεις αποκτήσει πολλές μετοχές ωριμότητας. Τι καλά! Κι εγώ κοντά εκεί. Με τις καλές στιγμές να βγαίνουν προς το παρόν νικήτριες απένατι στις κατάξερες μαύρες. Στόχος έιναι να μην υπάρξει ποτέ ισοπαλία των μεν με τις δε.
Και θα πρωτοτυπήσω για άλλη μία φορά λέγοντας τα εξής. Τον τελευταίο καιρό έχω βάλει στο μάτι για μετοίκηση την όμορφη πατρίδα του κύριου Λοχνες. Εκεί κοντά πέρασα ένα από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Δε θέλω όμως να ζω προσκολλημένη στα ωραία του παρελθόντος. Θέλω να κυνηγώ εκείνα τα μικρά γοητευτικά στοιχεία που με συνεπαίρνουν. Βόλτες, νοστιμιές, σπουδές.

Μπορεί να νοικοκυρεύτηκα αλλά δε σταματώ να ξεμυαλίζομαι. Θέλω να γεράσω αεί διδασκόμενη, όχι ακόμα παιδιά. Θέλω ακόμα ενα πτυχίο. Οταν μεγαλώσω πρέπει οπωσδήποτε να γίνω ψυχολόγος και να έρχομαι σε επαφή με μωρά, τι μεγάλη αγάπη που τα χω τα σκατιάρικα! Αν φύγω έξω με αφορμή το πτυχίο, φοβάμαι πως ίσως δεν ξαναγυρίσω πίσω. Θα μου κλείσει ύπουλα το μάτι η  άτιμη οργανωμένη κοινωνία της χώρας που με ενδιαφέρει. Πόσο αδιάφορη να με αφήσει η παρουσία αξιοπρεπούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης; Η παρουσία ενός στερεού πυλώνα της κοινωνίας, αυτού της εκπαίδευσης; Πολλοί πειρασμοί σας λέω! Ενα ποδήλατο ως μεταφορικό μέσο, ένα μπλε αδιάβροχο και αντίστοιχες γαλότσες και λύθηκε και το θέμα του ταξιδιού εντός της πόλης. Και όταν ο αέρας θα ξυρίζει γυρνώντας από τη δουλειά, θα εισβάλω οπουδήποτε μου μυρίσει εσπρέσσο και βουτυρίλλα των λατρεμένων scones.

Δε θέλω να είμαι αιθεροβάμων. Πρέπει να στήσω τη ζωή μου. Λειτουργικά και απλά. Δε θέλω χρήματα. Οι μικρές μου πολυτέλειες είναι τα butter cookies, το κόκκινο κρασί, ένα καλό χαρμάνι εσπρέσσο, λιχουδιές και καλά κρεατολαχανικά για μαγειρική που αγαπώωωωωωωωωωω! Ενας φίλος μου είπε τις προάλλες "αποφάσισα να μην παίζω πια άμυνα, το γυρνάω στην επίθεση". Τόσο απλά. Θέλω να βρω κουράγιο και δύναμη από τον εχθρό που λέγεται σωματική κόπωση και να κάνω την καθημερινότητα μου ενδιαφέρουσα. Να μην προσμένω να φτάσουν αυτές οι τοσοδούλες δύο μέρες της εβδομάδας για να ζήσουμε και να περάσουμε καλά. Γιατί ένα Σάββατο και μία Κυριακή μπορούν να σηκώσουν το βάρος των προσδοκιών μίας καταταλαιπωρημένης εβδομάδας; Πόσα να αντέξουν στην πλάτη τους κι αυτές οι έρμες;
Το καλοκαίρι είναι η καταλληλότερη εποχή για σχέδια. Ας μην αφήνουμε την υλοποίηση τους για πολύ μετά. Τώρα που η καθημερινή τρέλλα μισοκρύβεται και ο ήλιος μαζί με την ψυχολογία των διακοπών παραμορφώνουν και κάνουν πιο δελεαστική την πικρή πραγματικότητα, είναι η ώρα να μπουν τα θεμέλια μιας σημαντικής απόφασης. Οχι άλλο επίθεση! Βουτιά στο ουράνιο τόξο!!